Hayat insana bir şeyler öğretir hep…
Vicdanı!İnsan olmayı!
Düşünmeyi!Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmamayı
Biz acılar denizinde yaşadık tıpkı çocuklarımız gibi.
Darbeler gördük, gözaltına alındık, işkencelerden geçtik, zindanlaraatıldık.
Kırıldık gecelerin karanlığında…
Pusularda öldürüldük…
Mavi bir gök altında yürürken, babaları – anaları düşündüm, başına gaz bombasının kapsülü isabet eden Berkin‘i.
Kahvemi yudumlarken güneşe karşı, Mardin‘de cezaevi önünde öldürülenüç çocuğu ve iki kadını düşündüm.
Annesinin üzerine yattığı, kurşunlardan korunmaya çalışılan çocuk, başından vurularak nasıl öldürülür, onu düşündüm.
Bu vicdansızlık, öç alma duyguları niçin böyle alevlenir’
İnsanın içinde bir başka insan mı vardır, yoksa kanla beslenen bir yaratık mı’
Dünyada yaşanan acılar, İslam dini adına yapılan katliamlar…
Irak, Pakistan, Kenya‘da patlayan bombalar…
Kiliselerde ve AVM’lerdeki o can pazarı…
Nefret duygusunun dünyayı kuşattığı bir dönemde artan kaygılarımız…
***
Filistin, Irak, Suriye ve Kenya’da öldürülen insanlar, çocuklar için adalet arayan bizler, kendi çocuklarımız ve insanlarımız için niye adalet aramıyoruz’
Niçin lanetliyoruz kendi insanlarımızı ve çocuklarımızı’
Bizi kendi kendimize düşman yapan, kin, intikam, nefret, acımasızlık fitilini ateşleyen nedir Tanrı aşkına, söyleyin bana!
İnancımız, ırkımız, mezhebimiz, rengimiz, dinimiz ne olursa olsun, “benim ölüm – senin ölün” diye birbirimizi boğazlayan bizler değil miyiz’
Akan kandan, gözyaşından ne kazandık bugüne kadar’
17 yaşındaki Esma için ağlayan, yas tutan biz, Ethem için, Ahmet için, Ali İsmail için “Oh iyi oldu, teröristler öldürüldü” diyoruz.
Doğaya sahip çıkan ODTÜ‘lü gençlerin üzerine TOMA’larla, biber gazıyla polisi saldırtıyoruz!
Ne çabuk unuttuk Mardin’de gözaltına alınan beş çocuklu annenin, babanın yanında çırılçıplak soyulup dövüldüğünü, tazyikli su sıkıldığını, orasına burasına cop sokulduğunu!Hastaneden alınan düzmece raporlar…
O raporları imzalayan doktorlar…
Tanrı aşkına söyleyin bana, bu bir insanlık suçu değil de nedir’
***
14 yaşındaki Berkin…
Kafasına isabet eden gaz kapsülü…
Acılı anne ve baba…
Gözyaşları…Bu devlet 33 yıl önceki İzmir İnciraltı Katliamı davasının dosyalarını kaybetmiş.Türey Köse Cumhuriyet’te yazdı pek bilinmeyen bu katliamı…
İsmail Baytak, Mustafa Uslu, Ali İhsan Tan, Mehmet Ali Arun veHüseyin Akdağ…Tümü üniversite öğrencisiydi…
Kimi Türk, kimi Kürt, kimi Boşnak.
Bu katliamın tanığıyım ben.
33 yıl önce katliamın aydınlanması için çok çaba gösterdim.
Üç ay sonra 12 Eylül darbesi oldu…
Yaşları 18-23 arasındaki beş genç, başlarından ve sırtlarından jandarma timlerince vurularak öldürüldü.
***
Susurluk‘un duvarını yıkamayan ya da duvardan bir tuğla çekmekten korkan devlet, bugüne denk hangi katliamı, cinayeti aydınlatabildi’
Uğur Mumcu, Musa Anter, Ahmet Taner Kışlalı ve Hrant Dinkcinayetlerini mi, hangisini’
Tetikçiler bulundu Dink cinayetinde olduğu gibi…
PKK‘ye karşı Hizbullah canavarını yaratan devletin Anadolu coğrafyasına kök salmış kolları, bir çırpıda Doğan Öz, Cevat Yurdakul‘u katledenlere yol verdi, Abdi İpekçi, Çetin Emeç, Turan Dursun cinayetlerinin üzerini örttü…
***
Dünün darbe destekleyicileri, Kenan Evren‘in kuyrukçuluğunu yapanlar bugün başımıza demokrat ve özgürlükçü kesildi, muhalif yazarlara ayar vermeye başladı.
Daha doğrusu insanlık öldü arkadaş, öldü!
26.09.2013 – CUMHURİYET
