Dün kendimi, Kutlukhan Perker’in Pazar Kelebek’e çizdiği “Ece”si gibi hissettim: 8 Mart bittiğinde yine aynı ‘erkek’ kalabalığı ve kabalığıyla kuşatılmış bir dünyada yaşayan bir kadın. . . Zira Pazar gazeteleri AK merkez medyası haricinde, ‘Türkiye’de kadın’ meselesini, hukuk mücadeleleriyle, acılarıyla ve hayattan beklentilerle 1’inci sayfalarına taşıdı.
‘in manşetindeydi.
A&G şirketinin 8 Mart’a ‘özel’ Hürriyet Pazar’a yaptığı araştırmanın sonuçlarından en önemli sonuçlarından biri bu:
Pek çok konuda halen erkeğin onayını arayan, çalışsa bile ev işi departmanında köle olmayı kabullenmiş kadınlar, %64. 6 oranında “kürtaj benim kararım” diyebiliyor. . .
Buna rağmen kadınların kafaları fena halde karışık.
Mesela yüzde 14. 5’e göre feminist, ‘erkek düşmanı’ demek. Kılavuzu televizyon ve koca olanın hali maalesef bu. . .
(Haberin Pazar ekinde “Kadınım söyle mutlu musun” şeklindeki başlığına söyleyecek söz bulamadım. Kadınım ne yav?)
Karar benim de para erkeğin
Kadınlar ‘karar verme’de de ayrımcı kodları benimsemiş: Eşya alımına %44. 7 oranında kendi karar veriyor, ama iş, ev veya tatil seçimi olduğunda karar, erkeğin. . .
Yüzde 62. 8 gibi yüksek bir oranda kadının kendi banka hesabı bile yokken, büyük çoğunluk “kadınlar parayı istediği yere harcamalı” diyor.
E ablacım, kendi hesabın bile yok, temel kararları kocana bırakmışsın, hangi parayı nasıl harcayacaksın?
Kafa karışıklığının doruk noktası, kadınlara “kimin yerinde olmak istersin” sorusuna
1’i “Türkan
Şo
.
rkeklerin hayallerindeki kadını temsil ediyor.
Küçümsemek için söylemiyorum. Türkan Şoray’ı böyle sevdik ve seveceğiz. Ancak kadınların 21’inci yüzyılda, hele ki büyük ayrımcılığa ve şiddete uğradıkları bir toplumda çok daha farklı tipte ve farklı mesleklerden ‘kadın rol modelleri’ne ihtiyaç duyduğu aşikar.
Kendi çabalarıyla, sadece
‘iş’ ve ‘sanat’ dünyasında değil, bilim, basın, siyaset, hukuk ve spord
