Gıda enflasyonunu ithalatla kontrol etme fikri, küresel krizin etkilerinin hissedildiği 2010 yılında uygulamaya geçti. Geçtiğimiz 7 yıl boyunca ne fiyatlar düştü ne de ithalata olan ihtiyaç azaldı. Aksine yerli üretim tasfiye olurken ithalata olan bağımlılık daha da arttı.
TARIMIN NEOLİBERAL DöNüŞüMü
2000’li yıllarda tarımın neoliberal dönüşümü neredeyse tamamlandı. 1980 sonrasında, tarıma verilen sübvansiyonların ve diğer desteklerin aşamalı olarak kaldırılması ile başlayan bu süreç, 2000’lere gelindiğinde Dünya Bankası gözetiminde gerçekleştirilen yapısal uyum programları ile yapılan liberalleştirmeler ile devam etti. Bir yandan tarım sektöründe bulunan (TEKEL gibi) kamu işletmelerinin özelleştirilmesi, diğer yandan da kooperatifçiliğin tasfiyesi ile tarım sektörünün piyasalaştırılması tamamlanmış oldu. 2000’ler boyunca tarımın hem istihdam içindeki hem de milli gelir içindeki payı azalma eğiliminde.
Halen tarım sektöründe bulunanlar için ise “doğrudan gelir desteği” başlığı altında transferler yapılıyor. Bu transferler, 2000’lerde uygulanan
[
. Faiz artışı seçeneğinin kullanılması bu şekilde sınırlandığında, ekonomi yönetiminin geliştirdiği yöntem, fiyat artışlarında etkili olan gıda fiyatlarını kontrol altına almaya çalışmak oldu. Ancak 15 yıldır uygulanan politikalar sonucunda tarımın neoliberal dönüşümü tamamlandığı için kısmi müdahalelerle gıda fiyatlarının düşürülmesi artık mümkün değil.
YERLİ TARIMIN TASFİYESİ
Gıda enflasyonunu ithalatla kontrol etme fikri, küresel krizin etkilerinin hissedildiği 2010 yılında uygulamaya geçti. Geçtiğimiz 7 yıl boyunca ne fiyatlar düştü ne de ithalata olan ihtiyaç azaldı. Aksine yerli üretim tasfiye olurken ithalata olan
[
