17 Ağustos 1999 Marmara Depremi’nden bugüne geçen 22 yılda, üzülerek görüyoruz ki; meydana gelen depremler ve diğer doğal afetler sonucunda yaşanan can kayıpları, sosyal ve ekonomik travmalar siyasal iktidara hiçbir şey öğretmemiştir. Bilim ve meslek çevrelerince ortaya konan risk ve afet yönetimine ilişkin görüşlere, alınması gerekli önlemlere dikkat çeken açıklamalara itibar edilmemiş, yıllar süren çalışma ve raporlar göz ardı edilmiştir. Bu ihmal ve umursamazlık nedeniyle yıllar içinde yaşanan felaketlerde binlerce insanımız hayatını kaybetmiştir.
Afet riski taşıyan, deprem tehlike düzeyi iyi bilinen yerleşim alanlarında merkezi ve yerel yönetimlerin, kanal İstanbul gibi projeler başta olmak üzere, doğanın ve kentlerin yağmalanmasına yönelik yapılaşma politikalarına son verilmeli, insan ihtiyaçlarını önceleyen, depreme ve doğal afetlerin seyrine göre düzenlemeler hayata geçirilmelidir.
