Hepsinin ismi önemli. Hiçbir isim unutulmamalı. Sayıları 44
olmuş, 33’ü
polis, 11’i sivil.
Hiçbiri zengin çocuğu değil, hiçbirinin altında lüks cipi yok. Hiçbirinin koruması, patlamaya karşı korumalı arabası yok.
çoğu kez görev başındayken, nöbet tutarken, tezgahta çalışırken, bir ekmek fırınında, direksiyonun başında veya işinden evine evinden işine giderken öldürülüyor.
ölümleri sonrasında evlerinin fotoğrafları paylaşılıyor, yoksulluk o fotoğraflara yansıyor, en iyi hallisine baktığınızda bile sıradan lüksten şatafattan uzak bir ev, bir yuva görüntüsüyle karşılaşıyorsunuz.
çünkü hepsi emekçi veya emekçi çocuğu. Hepsi yaşamlarını çalışarak, hatta saatlerce çalışarak kazanmak zorunda.
çünkü terör kurbanı olmak da sınıfsal. Aynı iş cinayetleri gibi!
Daha önce bir
[
